Altaylı’nın Kılıçdaroğlu’na söylediği o acımasız kelamlar… “Vatan hain”, “AKP’nin piyonu” ve daha neler neler… Son derece yakışıksız ve hadsiz açıklamalar.
Fatih Altaylı’nın son devirde, Kılıçdaroğlu’nun her ses getiren açıklamasına verdiği sert yansılar, kaçınılmaz olarak karşı tarafta da sert bir cevap doğuruyor. Kılıçdaroğlu, yıllarını AKP ile uğraşa adamış biri; ona “AKP’nin adamı” demek epeyce ağır bir itham.
Aslında Kılıçdaroğlu, başkanlığı bıraktıktan sonra bir mühlet sessiz kalmayı tercih etti ancak parti içinde ona karşı sergilenen tavır, onur kırıcı açıklamalar, akınlar, yok sayıcı tavır hem parti hukukuna hem de “yoldaşlık hukukuna” ters davranışlar işleri bu noktaya getirdi. Vakitle insanların görüşleri, yolları ayrılabilir; kimse ebediyen birebir çizgide kalacak değil. Lakin kritik vakitlerde muhakkak kararları birlikte aldıysanız ve bu kararlar yüzünden yola birlikte çıktığınız beşerler ağır suçlamalara maruz kalıyorsa, çıkıp “Biz o vakit şöyle bir ortak akıl yürütmüştük, hepimizin sorumluluğuydu” diyebilmek gerekir.
‘KILIÇDAROĞLU PEK ÇOK ZORLUKLA KARŞILAŞTI’
Kılıçdaroğlu, meclisteki ataklardan, şehit cenazelerinde maruz kaldığı organize taarruzlara, suikast teşebbüsüne kadar pek çok zorlukla karşılaştı. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın önemli hakaretlerine, Bolu Belediye Başkanı’nın yeniden emsal halde “Otur oturduğun yerde, Anadolu’nun emeklisi” üzere düzeysiz telaffuzlarına maruz kaldı. Çubuk’ta neredeyse linç edilmek üzereyken bile, kendisine saldıranları affetti. Artık ise yalnız bırakılan Kılıçdaroğlu, öfkesine yenik düşüyor. Kendini geride tutan, dinleyen, anlamaya çalışan ve son derece bağışlayıcı bir kişiliğe sahip olsa da o da etten kemikten bir insan olduğu için sabrının taştığı noktada itiraz eden, öfkelenen bir kimlikle karşımıza çıkmak zorunda kalıyor. Medyada sesini duyurabileceği alanlar azaldıkça da öfkesi artıyor.
Yine de karşılık bile vermemeliydi kendisine hakaret edenlere, aslında bu işi partinin kurumsal yapısı üstlenmeliydi!
‘ŞARTLAR EŞİT DEĞİLDİ’
Çevrimiçi tertiplerle, 2010’dan beri yol yürüdüğü bireylerin onu yalnız bırakmasına karşın kurultayda 17 üzere az bir oy farkıyla kaybetti Kılıçdaroğlu. Ayrıyeten unutmamak gerekir ki, Kılıçdaroğlu’nun kaybettiği bu kurultaya giderken kurallar eşit değildi. Evet, Kılıçdaroğlu CHP Genel Başkanı’ydı lakin etrafındaki kurmay heyet onu yalnız bırakmış, gerisinden iş çevirmiş, ihanet etmiş ve sırtından hançerlemişti. Buna karşın Kılıçdaroğlu kurultayda İmamoğlu’nu divan başkanı yapmıştı. Oysa divan liderinin kurultayda rolü büyüktür. Kanaatimce; Kılıçdaroğlu açısından kurultayda alınan yenilgide, İmamoğlu’nun divan başkanı olması, delegeler üzerinde ruhsal bir tesir yaratmış ve sonuç üzerinde belirleyici olmuştur. Tüm bu zorluklara karşın, etkilenmiş, güce hizmet eden kurultay delegelerine karşın Kılıçdaroğlu, siyasetin doğal mecrasında olmadığını bildiği bir süreçte dahi uğraş etti.
Bu nedenle, Kılıçdaroğlu’nun siyaset ve idare üzerindeki hakimiyetinin hala güçlü olduğunu ve bu sürecin akamete uğramadığını ısrarla savunuyoruz.
Kurultayı kazanan Özgür Özel, Ekrem İmamoğlu ve takımı, kaybedilen kurultayın akabinde Kılıçdaroğlu’nun sessiz kalmasını, meskenine kapanıp siyasetten uzaklaşması gerektiğini düşünüyor ve bunu istiyor. Lakin bu, onca yıl genel başkanlık yapmış, siyasetin içinde onlarca yılını geçirmiş birine “evinde otur, torun sev” demek üzere bir şey.
‘KILIÇDAROĞLU’NUN SÖYLEYECEKLERİ TÜKENMEDİ’
Bununla birlikte, parti içinde yüklü olan bir öbür görüş de var: Kılıçdaroğlu’nun CHP’de yönetimsel misyonunu tamamladığı, lakin siyasal misyonunu şimdi bitirmediği tarafında. Halbuki Kılıçdaroğlu, partiye şu anki gruptan çok daha hakimdi; daha çok çalışıyordu, güç doluydu ve daima gündemdeydi, gündem belirliyordu. Şayet yönetimsellik, partiyi yönetmek ve ona hakim olmak manasına geliyorsa, Kılıçdaroğlu bu mevzuda şuanki genel merkeze kıyasla çok daha başarılıydı. Partiye hakim olmanın da ötesinde, 6’lı masayı kurarak ülkenin bütün eğilimlerini bir ortaya getirme ve bir ortada tutma marifetini gösterdi. Siyaseten ise, Kılıçdaroğlu’nun söyleyecekleri şimdi tükenmiş değil. Tam bilakis, en birikimli periyodunu yaşıyor ve partiye katacağı daha çok birikimi var. Şu anda ise parti bütünlüğünden kelam etmek sıkıntı. Tersine partide iki başlı bir yapıdan bahsetmek mümkün. Bir tarafta partinin eski genel başkanı olarak Kemal Kılıçdaroğlu ve arkadaşları, onun tam karşısında ise Özgür Özel ve arkadaşları, Ekrem İmamoğlu ve arkadaşları, Mansur Yavaş ve arkadaşları konumlanıyor.
Türkiye’nin doğu toplumlarına has karmaşık dinamiklerle şekillenen siyasi yapısında, kuralların ve toplumsal demokrasinin, insan haklarının, hukukun, sadece ülkeyi yönetenler arasında değil, parti içinde de gücü ele geçirenler tarafından sıkça göz arkası edildiği bir gerçek. Gücü elinde bulunduranlar, kendi lehlerine her türlü imkânı kullanmaktan çekinmiyorlar. Bu durum, Kılıçdaroğlu’nun hala tamamlaması gereken bir misyonu olduğuna dair inancı güçlendiriyor. Onun siyasetten büsbütün çekilmesini beklemek, hem parti hem de ülke ismine önemli bir kayıp olabilir.
‘ATILAN YANLIŞ ADIMLARA KAYITSIZ KALINABİLİR Mİ?’
Ayrıca; ülke bu kadar yangın yeriyken, iktisattan özgürlüklere kadar her alan kan ağlarken, hak hukuk ihlalleri gırla yaşanırken, insanı sıkıntıdan çıkaran olaylara her gün bir yenisi eklenirken Kılıçdaroğlu sessiz kalabilir mi? Sessiz kalması beklenebilir mi? Özgür Özel’in kelamda yumuşama/normalleşme siyasetlerine karşı reaksiyon vermemesi istenebilir mi ondan? Yıllarca ilmek ilmek dokuyarak bu noktaya getirdiği partide atılan yanlış siyasi adımlara kayıtsız kalması mümkün olabilir mi?
Ülkede beşerler yoksulluktan, 17 bin liralık taban fiyatla geçinememekten ötürü feryat ederken; tarladaki üretici de pazardaki tüketici de kan ağlarken, Fransa’da lüks içinde geçirilen vakitler, özel uçaklar ve haftalık 300-400 bin Euro üzere astronomik fiyatlara kiralanan “İstanbul evleri” halkın gözünde büyük bir güvensizlik yaratmaz mı? Toplumun acısını, fakirlerin çaresizliğini yüreğinde hissetmeyen, halktan kopuk bir idare algısı oluşmaz mı? Sosyal demokrat bir parti olarak CHP’nin bu çeşit manzaralarla özdeşleştirilmesi büyük bir tehlike arz ediyor. Partinin temel bedellerine de karşıt bir manzara oluşturuyor.
‘DİLRUBA NEDEN HAPİSTE’
Bugün Türkiye’de, anayasayı tanımayan ve dinlemeyen bir Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi var. Halk hakikaten inim inim inliyor; herkes mutsuz. Fiyat artışlarının suratına kimse yetişemiyor. Beşerler sokakta konuştukları için tutuklanıyor; Dilruba isminde bir genç kız bu nedenle hapiste… Toplumsal medya yasakları, sokak hayvanlarını amaç alan yasalar, kanıların dikkate alınmadığı bir ortam… Can Atalaylar, Selahattin Demirtaşlar, Osman Kavala üzere isimler hâlâ içeride. Ülke sıkıntı şartlar altında, hükümet sistemi denetimi kaybettikçe daha sert önlemlerle yönetme çabasına giriyor. Bu türlü bir durumda ana muhalefet partisinin “normalleşme” ismi altında pasif bir duruş sergilemesi, haklı olarak akla ziyan bir davranış olarak bedellendiriliyor.
Dönelim Kılıçdaroğlu’na yakıştırılan “vatan hainliği” sorununa. Bu kelimeyi duyduğumuzda zihnimizde ne canlanır? “Bayrak, toprak, vatan, millet…” Yoksa biraz daha derin bir şeyler mi? Bu ülkede nasıl bu kadar sık ve rahat kullanılır oldu pekala bu söz hem de ne için?
Kılıçdaroğlu’nun bu sözleri karşılıksız bırakması beklenemezdi elbette, bırakmadı da. Beşere paranın, gücün kararını sorgulatan bir karşılık verdi. Lakin Kılıçdaroğlu, Erdoğan’ın bilakis gazetecilere ve müelliflere dava açmayan bir insan olarak bilinir. Bıçak kemiğe dayanmadan da hakaret etmemiştir, lakin bıçağın kemiğe dayandığı noktada sesini yükseltti. Zira uzun vakittir herkes, “vurun abalıya” misali Kılıçdaroğlu’na karşı adeta bir linç kampanyası yürütmekteydi.
“Seviyesizlik” diyor Altaylı. Seviye… O çokça bahsedilen lakin bir türlü bulunamayan düzey.
Kılıçdaroğlu’nu ajanlıkla suçlayanlar, AKP’ye hizmet etmekle itham edenler seviyeyi düşünüyor mu sanki? Halbuki Kılıçdaroğlu’nun siyasi hayatı AKP ile gayretle geçti. Bunu görmezden gelmek, üç maymunu oynamak değil midir? Adil midir?
‘TEK BİR İTİRAZ YOK’
Fatih Altaylı, partinin mevcut takımlarını buraya getiren beşere en ağır, GARİZ hakaretlerde bulunuyor, buna karşılık şu anki CHP Genel Başkanı’ndan yahut partinin öbür yetkili organlarından tek bir itiraz, tenkit sesi yükselmiyor. Pekala bu sessizliğin manası nedir? Sessiz kalmak, Altaylı’nın bu saldırgan tavrını onaylamak değil midir?
Kılıçdaroğlu kızgınlığını ve kızgınlığıyla birlikte umudunu, Hacı Bektaş Veli anma merasimlerinde yaptığı konuşmada şu sözlerle lisana getirdi aslında, “Özünü bilirsen özürden kurtulursun, der Hacı Bektaşi Veli. O da biliyor ki okunacak en büyük kitap, insandır aslında. Ona nazaran beşerler ya arınacak, birlik olacak ya da arınmadan sağılıp gidecekler. Evet biz arınacağız. Berbatlıktan, ihanetten, incitenlerden, menfaatperestlerden arınacağız. Sevgili dostlarım arındıkça azalmayacağız, arındıkça çoğalacağız.”
Ayrıca bu yıl, Kemal Kılıçdaroğlu Kültür Merkezi yerine meydanda düzenlenen aktiflikte, İBB sponsorluğunun insanların gözüne sokulması, Hacı Bektaş Veli’nin ruhuna ve anlayışına büsbütün alışılmamıştır. Bu durum, birçok şahısta haklı bir reaksiyon uyandırmıştır. Evvelki yıllarda, öteki kentlerin ve ilçelerin belediyeleri Alevi yurttaşları aktiflik için Hacı Bektaş’a taşınırken, bu yıl bu yapılmamış ve aktifliğe iştirak kısıtlı kalmıştır. Bunun altında ise Kılıçdaroğlu lehine slogan atılmasının, mevcut idareye reaksiyon verilmesinin engellenmesi isteği yatmaktadır… Tüm bunlara karşın Hacı Bektaş Veli Anma Törenleri’ne tabiatıyla gelen ve İBB’nin oraya taşıdığı topluluk Kılıçdaroğlu’nu yürekten alkışlamış ve sevgilerini ona göstermişlerdir.
Ayrıca aktiflikte, İmamoğlu ve Özgür Özel’in önüne sehpa konulurken, Kılıçdaroğlu’nun önüne bir sehpa ve bir bardak su bile konulmaması ise son derece saygısızca bir davranış olarak hafızalara kazınmıştır. Bu tavrın tek bir hedefi olabilir: Kılıçdaroğlu’nu kitleler önünde değersizleştirme teşebbüsü yok saymaya, itibarsızlaştırmaya yönelik algı yönetimidir… Bu tıp küçük fakat manidar hareketler, CHP’nin içindeki çatışmaların ne kadar derinleştiğini göstermesi açısından üzücüdür.
CHP TÜZÜK KURULTAYININ SEÇİMLİ KURULTAYA DÖNÜŞME MÜMKÜNLÜĞÜ ÜZERİNE
CHP’de 4 Eylül’de yapılacak Tüzük Kurultayı… Asıl problem, bu kurultayın seçimli bir kurultaya dönüşüp dönüşmeyeceği. Anahtar şimdilik Genel Başkan’ın elinde.
Özgür Özel’in CHP’nin genel başkanlığı koltuğuna “emanetçi” olarak oturduğuna yönelik haklı bir görüş var. Fakat 31 Mart Yerel Yönetim Seçimi kazanıldıktan sonra ve Erdoğan’la girdiği, yumuşama ve olağanlaşma sürecinin de tesiriyle, tahminen de artık “kendini bulduğuna”, kendine bir alan açıldığına, meşruiyetini kazandığına inanıyor.
Aslında tam da artık ne olduğunu gösterme vakti. Gerçek liderliği kanıtlayabileceği bir “rast zamanı”. Kılıçdaroğlu, vaktinde hak etmediği bir biçimde ve tesir altına alınmış delege gücüyle kurultaydan gönderildi. Beklemediği ve ummadığı bir biçimde, etrafındaki, kendi tabiriyle onu “sırtından hançerleyenler” sayesinde… Özel bugün, seçimli kurultaya gidiyorum, derse, belki de parti içindeki, Kılıçdaroğlu tarafında durmaya devam eden, onun haksızlığa uğradığına inanan o “muhalif” sesleri, Kılıdçaroğlu’nun haksızlığa uğradığına inanan güçlü kitleyi susturabilir.
Bekleyen hesaplaşma bu formda görülsün. Rüştünü ispat etmek istiyorsa, Tüzük Kurultayı’nı seçimli kurultaya çevirsin. Özel tarafından bakıldığında bu, İmamoğlu’nun ipoteğinden ve vesayetinden kurtulmak için altın tepside sunulmuş bir fırsat olacaktır. Özgür bir liderlik sergilemek istiyorsa bu fırsat onun için büyük bir adım olabilir. Böylelikle, Kılıçdaroğlu’nun bir kere daha aday olup olmaması tartışması da bir nihayete erer.
Özgür Özel, ön seçimin teminatı bir genel lider olacağını söyleyerek genel lider seçilmişti. Akabinde, 31 Mart mahallî seçimlerine giderken, ne bir ön seçim yapıldı ne de öbür bir şey. Kelamlar havada kaldı…
‘CHP’DE KARTLAR YİNE KARILACAK’
Bu Tüzük Kurultayı’ndan sonra, yeni yılda, CHP’de kartlar tekrar karılacak, yeni yapılanmalar başlayacak. Mahalle, ilçe, vilayet delegeleri yine belirlenecek. Yeni bir sürece girilecek. Bu süreçte İmamoğlu, katiyen partiye damgasını vuracak, hatta hükümran olacak. İBB’nin ve öteki vilayetlerin imkanlarını kullanarak gücünü artıracak. Özgür Özel bu fırsatı kaçırırsa, süreçten soyutlanması, tasfiye edilmesi pekala mümkün. Fakat bu yalnızca Özgür Özel için geçerli değil; kılıcı kim ele geçirirse, Mansur Yavaş dahil, tüm muhalefeti tasfiye edecektir. Kılıçdaroğlu taraftarlarının, partinin sağduyulu sesinin, İmamoğlu’na ya da bir diğerine biat etmeyenlerin, güce tapmayanların özgür sesi kesilecektir. Zira Cumhurbaşkanlığına giden yolda kendisi için dikensiz gül bahçesi yaratmak istiyor İmamoğlu. Bu yolda ona mani olabilecek, pürüz çıkartacak kim varsa yok etme savaşı içerisinde. Birinci roundu kazanan İmamoğlu idi, bu ikinci ve son round olacak.
Oğuz Kaan Salıcı’nın söylediği gibi; CHP şahsım partisi değil, üye-örgüt-program partisidir.
Ayrıca, bu tüzük kurultayının akabinde kesinlikle bir program kurultayı yapılacaktır. Şayet Tüzük Kurultayı seçimli kurultaya dönüştürülmezse, CHP’deki mevcut dinamikler ve modüllü yapı göz önünde bulundurulduğunda, program kurultayının seçimli bir kurultayla birlikte düzenlenmesi elzem hale gelir.
Zaten bilhassa Gökhan Günaydın, Ali Yetenekli Başarır, Lokal İdarelerden Sorumlu Genel başkna Yardımcısı Gökhan Zeybek ve öteki genel merkez yöneticileri Türkiye genelindeki CHP delegelerini arayarak ikna etmeye çalıştığı, seçimli kurultayın olmaması için tüm belediye imkanlarını seferber ettiği parti içinde ve dışında bilinen bir gerçek.
‘HEPSİNİ KILIÇDAROĞLU KORKUSU SARMIŞ’
Bu ağır uğraşın gerisinde yatan sebep ise Kılıçdaroğlu’nun hala güçlü bir siyasi figür olmasıdır. Delegeler üzerinde bu kadar baskı kurmaları, onları ikna etmeye çalışmaları aslında dehşetlerini ve Kılıçdaroğlu’nun partideki tartısından duydukları kaygıyı ortaya koymaktadır. Kılıçdaroğlu korkusu, hepsini sarmış durumda. Bu davranışları, kendi zayıflıklarını ele veren bir panik halinden öbür bir şey değil. Halbuki endişenin ecele yararı yoktur. Bu tüzük kurultayı seçimli kurultaya çevrilmese de, sonraki program kurultayı seçimli kurultaya çevrilmese de bir üçüncü kurultay kesinlikle yaşanacaktır. Ve Kılıçdaroğlu onlarla hesaplaşacaktır.
Eğer bu eforlar başarılı olursa, Özel ve grubu için süreksiz bir zafer olabilir, fakat bu tıp atakların uzun vadede partiye ne getirip partiden ne götüreceği büyük bir soru işareti olarak kalacaktır.
Bu kurultayı seçimli kurultaya çevirip kendini kanıtlaması Özel açısından kıymetli ve stratejik bir atılım olacaktır.
Bunun yanında, “yönlendirilemeyecek” bir delege sisteminin hayata geçmesi gerektiğini de görmek zorundayız. Bugün delege yapısının kimyasını bozarak elde edilen parti içi iktidar… Asıl savaşılması gereken yapı budur. Adil ve sağlam bir parti yapısının inşa edilmesi, CHP’nin geleceği için en büyük öncelik olmalıdır.
‘BU YÖNTEM PARTİ İÇİ BARIŞI SAĞLAR’
Bu bağlamda, tüzükte yapılmak istenen değişiklikle genel lider dahil, vilayet, ilçe yöneticilerinin, vilayet delegelerinin, il başkanlarının parti sade üyeleri tarafından hakim kontrolünde seçilmesi planlanmaktadır. Bu halde delegelik sisteminin tasfiye edilmesi. Özgür Özel’in teklifiyle gündeme getirilmek istenen bu değişiklik, Tüzük Kurultayı’nda oylanacak üzere görünse de İmamoğlu ve arkadaşlarının bu türlü bir tüzük değişikliğine istek göstereceklerini düşünmüyoruz… Halbuki ki bu teklif, delege yapısını dönüştürme ve partiyi daha demokratik bir yapıya kavuşturma savı taşır ve gerçek bir adımdır. Bu halde “delege ağalığı” da parayı veren düdüğü çalar anlayışı da ortadan kalkmış olacaktır. Bu yöntem parti içi barışı sağlar, hengameleri bitirir. Olağan demokrasi için olmazsa olmaz bir kural haline getirilmelidir. Örgütün tümü sorumlu olur sonuçtan ve kimse kimseyi suçlayamaz bu biçimde. Mevcut partiler maddesine alışılmamış üzere gözükse de aslında bu, ilerici bir adımdır ve bu ileri adımı atacak olan da sosyal demokrat parti olarak bilinen CHP olmalıdır. Şayet yeni idare sahiden kendine güveniyorsa bunu kesinlikle hayata geçirmeliler. Aksi halde değişen sırf partiyi yöneten isim olur, öteki hiçbir şey olmaz.
Ayrıca Erdal İnönü devrinde uygulanmaya çalışılan, fakat sonrasında iptal edilen gölge kabine modeli, artık atanmışlarla yine canlandırılmaya çalışıldı. Fakat bu adım, popülizmin ötesine geçmeyen, somut sonuçlar üretmeyen bir teşebbüs olarak kaldı ve parti içinde önemli huzursuzluklara yol açtı. Gölge kabine, emelini yerine getirmediği gibi, parti içinde bir tansiyon kaynağı olarak duruyor. Bu nedenle, bu uygulamanın iptal edilmesi gereklidir. Halk popülizmden bıkmış durumda; popülist yaklaşımlar yerine gerçekçi ve tesirli tahliller bekleniyor.
‘ERDOĞAN SÜREÇTEN GÜÇLENEREK ÇIKTI’
Bugün birtakım araştırma şirketleri CHP’yi önde gösterse de, gerçekler hiç de o denli değil. AKP ve Tayyip Erdoğan, bu olağanlaşma sürecini çok düzgün kullanıp yöneterek 31 Mart yerel yönetim seçimlerinde uğradığı hezimeti büyük oranda telafi etti. Erdoğan bu süreçten güçlenerek çıktı.
Özel’in ise Erdoğan’ın ardına takılmış imgesi yürek burkuyor… Bir orta CHP’nin belirlediği gündem, artık yine Erdoğan’a dönmüş durumda, gündemi o belirliyor.
Kılıçdaroğlu’nun, Hacı Bektaş Veli’nin kelamlarını hatırlattığı üzere; “Her ne arar isen kendinde orta.” Oburunun kanatları altında uçanları tepe sananlara inat, özgürlüğü kendi gücünde bulmak gerek…
Bugün, AKP’ye geçenler, geçmesi konuşulanlar ve geçecek olan milletvekilleri, belediye liderleri, millet cephesinde, muhalefet kanadında iktidar umudu göremedikleri için bu yolu seçiyor, savunuyor ve AKP’ye tornistan ediyorlar. Aslında bu, çok kıymetli bir işarettir. Muhalefetin mevcut stratejilerinin sorgulanması gerektiğine işaret ediyor. İktidar olma umudu kalmayanlar, rotayı değiştirme gereksinimi hissediyor; bu, muhalefetin kendi içindeki kırılganlıkları ve belirsizlikleri gözler önüne seriyor. Bunu görememek tek sözle körlüktür. Halbuki siyaset, tam da önünü, ilerisini görebilme sanatıdır. Göz odur ki dağın gerisini nazaran, akıl odur ki başa geleceği bile…
EREN ERDEM’İN AÇIKLAMASI
Bu bağlamda, İmamoğlu’nun başdanışmanı Murat Ongun’un şikayeti üzerine disipline sevk edilmesi gündeme gelen CHP eski Milletvekili ve Genel Lider Yardımcısı Eren Erdem’in ve başka birçok arkadaşımızın partiden istifa etmesi de bu kırılganlığın parti içindeki somut yansımasıdır. Fazilet, yaptığı açıklamada partinin tasfiyeci bir anlayışla yönetildiğini belirterek, “Koskoca 100 yıllık çınarı, bağlantı hileleri ve algı operasyonları ile belediye liderlerinin oyuncağı yapar, onların maaşlı memurlarına parti evlatlarını tasfiye ettirirseniz, yarın bu cüret en çok sizi gaye alır,” tabirleriyle mevcut idaresi eleştirdi. Bu istifa, CHP’nin içindeki derin çatlakların ve idare stilinin partinin geleceği üzerindeki olumsuz tesirlerinin açık bir göstergesidir.
Eren Fazilet disipline verilerek ihraç edilme ihtimaline karşı istifa ediyor. Pek çok öbür arkadaş üzere. Zira disipline verilmek, partiye geri dönmeyi neredeyse imkansız hale getiriyor. Lakin idare değişirse “affedilme” ihtimali doğabiliyor. İstifa ederek bir müddet sonra partiye dönmek, ihraç edilmekten daha kolay bir yol.
‘ÖZEL İÇİN ERDOĞAN BİR İDOL’
Eren Erdem’in istifası, İmamoğlu ve grubunun, görünürdeki genel liderleri Özgür Özel ile birlikte, partiyi kendi çıkarları doğrultusunda dönüştürme gayretlerinin, CHP’de kendilerine mani gördüklerini, Kılıçdaroğlu’nun etrafındaki isimleri tasfiye etme işaretini vermelerinin bir sonucu olarak bardağı taşıran bir damla olmuştur. Karşı çıktığımız anlayış; partinin kural tanımadan, kamu kaynaklarını kullanarak ve adeta bir şirket üzere yönetilmesi ve partiyi yöneticilerin kendi çıkarlarına nazaran şekillendirmeye çalışmasıdır. Bu anlayış, Erdoğan’ın idare üslubunu anımsatıyor, ki Özgür Özel için Erdoğan’ın bir idol olduğu bile söylenebilir…
Özgür Özel’in ayağı kırıldıktan sonra yaşanan süreç, bu idare zaaflarının bir diğer örneği oldu. Ayağındaki sakatlıkla ilgili belirsizlik, spekülasyonlara neden oldu. Genel Merkez, durumu yönetmekten aciz kaldı; spekülasyonlar, basında ve kamuoyunda “topuğundan vuruldu” üzere çok ağır ve nitekim açıklaması güç söylentilere yol açtı. Çamur at izi kalsın, yaklaşımı devreye sokuldu. Özel, günler sonra bu spekülasyonların yanlış olduğunu açıklasa da, bu süreçte hem partiye hem de kendi şahsiyetine önemli ziyan verdi. Böylesine kolay bir durumu bile yönetemeyen bir figürün, koskoca CHP’nin genel başkanlığına uygun olup olmadığı sorgulanmalıdır. Bu olay hem CHP’ye ziyan vermiş, hem de Özel’in liderlik kapasitesine dair önemli soru işaretleri doğurmuştur.
‘ERKEN SEÇİME GİDİLİRSE CHP HEZİMETE UĞRAYACAKTIR’
AKP muhtemel bir erken ya da baskın seçime giderse CHP hezimete uğrayacaktır. Bunu söylemek için kahin olmaya gerek yok. Bu gidişatı bilakis çevirecek bir isim varsa, o da Kılıçdaroğlu’dur. Kılıçdaroğlu, CHP’nin genel başkanı olarak hem parti içindeki parçalanmış yapıyı hem de Millet İttifakı’nın dağılmaya yüz tutmuş tabanını derleyip toparlayabilir, güzelleştirebilir.
Zaten bunu bir sefer başardı; yeniden başarabilir. Kılıçdaroğlu, damdan düşmüş bir defa. Bir daha tıpkı yanılgıyı yapmamak için ne gerekiyorsa yapacaktır
Kılıçdaroğlu, CHP’yi kitle partisi haline getirmiştir. Mütedeyyin insanı da, sağcısı da, liberali de, türbanlısı da, başı açığı da, Alevisi de, Lazı da, Çerkesi de, Arap’ı da bu partide kendini görebilmeye başlamıştır. Ülkenin büyük bir fotoğrafı vardır CHP’de artık, bu da Kılıçdaroğlu’nun liderliği sayesinde olmuştur. Evvelce bu türlü bir çeşitlilik yoktu, CHP’yi bu geniş tabana yaymak Kılıçdaroğlu’nun eseridir. Bu birliği tekrar sağlamak ve partiyi toparlamak onun en büyük gücü olabilir.
Kılıçdaroğlu’nu yalnızca CHP’nin eski genel başkanı olarak görmemek lazım. O, yıllarca devlette üst seviye bürokrat olarak, SSK Genel Müdürü olarak görev yapmış, devleti yakından tanıyan bir isim. CHP’nin iktidar olması durumunda, Kılıçdaroğlu’nun bu birikimi ve devleti tanıyor olması, onun bedelini katbekat artıracaktır. Devleti bilen, deneyimli bir başkan olarak, ülkenin idaresinde büyük bir fark yaratma potansiyeline sahiptir.
‘ERDOĞAN’IN CUMHURBAŞKANLIĞI TEKRAR İNŞA EDİLECEK’
Tarihe not düşmek gerekirse; şayet Özgür Özel’in ya da öteki bir ismin genel başkanlığında, cumhurbaşkanı adayı kim olursa olsun—ister Yavaş, ister İmamoğlu—gelecek seçim kayıp olacak ve Erdoğan’ın cumhurbaşkanlığı tekrar ilan edilecektir.
Üstelik İmamoğlu’nun üzerinde yargının kılıcı sallanıyor; siyasi yasak ihtimali kapıda. Evrak istinafta bekliyor ve oradan siyasi yasak kararı çıkabilir. O durumda İmamoğlu, yerine bir veliaht belirlemek zorunda kalabilir…
,Bu ortada yeni bir gelişme olarak Kılıçdaroğlu ile İmamoğlu ortasında gerçekleşen görüşme, tüzük kurultayından çok 2028’deki cumhurbaşkanlığı seçimlerine yönelik İmamoğlu’nun stratejik bir atağı olarak kıymetlendirilebilir. İmamoğlu için Kılıçdaroğlu’nun dayanağı kritik ehemmiyette, zira bir oy bile fark yaratabilir. İmamoğlu, 31 Mart Mahallî Seçimleri’nde, bir evvelki seçimlere kıyasla 300 bin oy eksik aldı. Bu sonucu elbet ki güzel okumuş ve tahlil etmiştir. Kurultayda Kılıçdaroğlu’na kurulan tertipten ötürü, Kılıçdaroğlu’nu sevenler İmamoğlu’na kırgın ve dargındı, İmamoğlu’na oy vermeyenlerin bir ksımı işte bu kitleydi. Bu nedenle İmamoğlu’nun, Kılıçdaroğlu’yla görüşme talebinde bulunması ve onu meskeninde ziyaret etmesi çok kıymetli bir adım. Mümkün cumhurbaşkanlığı adaylığında ve seçim kazanma yolunda Kılıçdaroğlu’nun takviyesinin, İmamoğlu’na büyük bir bedel ve mana katacağını çok güzel biliyor.
‘ÖNEMLİ BİR BAŞLANGIÇ’
Ancak, ortalarındaki tansiyon kolay kolay unutulmayacaktır ve gerçek “barışın” sağlanması vakit alabilir. Yeniden de bu görüşme, ne olursa olsun, diyaloğun değerini vurgulaması açısından değerlidir. İmamoğlu’nun Kılıçdaroğlu’nu konutunda ziyaret etmesi ve Kılıçdaroğlu’nun bunu kabul etmesi, iki önder ortasındaki alakanın yine inşa edilmesi ismine değerli bir başlangıçtır.
Öte yandan bu gelişme, Özgür Özel ve Mansur Yavaş’ı rahatsız etmiş olabilir. İmamoğlu’nun 2028’teki cumhurbaşkanlığı seçimlerine hazırlandığı açık ve bu süreçte Kılıçdaroğlu ile barış sağlanmadan muvaffakiyete ulaşması sıkıntı görünüyor.
Tüzük kurultayı öncesinde Özgür Özel’in Kılıçdaroğlu’nu ziyaret edeceği ve ayrıyeten Kılıçdaroğlu’nun kurultaya katılmayacağı tarafında de bilgiler var. Bu gelişmeleri yakından izlemek gerekiyor; ilerleyen süreçte siyasi dengelerin nasıl şekilleneceği kıymetli.
Peki, Kılıçdaroğlu partiyi toparlayabilir mi? Bu ihtimal kuvvetle olası. Kılıçdaroğlu’nun liderliğinde, CHP’nin yine bütünleşmesi ve toparlanması, partinin geleceği için en muteber seçenek olabilir.
Kılıçdaroğlu’nun bir daha cumhurbaşkanı adayı olma ihtimali çok düşük görünüyor. Fakat Demirel’in de dediği üzere, siyasette 24 saat çok uzun bir müddettir, işler bir gecede değişebilir. Bugün baktığımızda, en mümkün senaryo, Kılıçdaroğlu’nun CHP Genel Başkanı olarak kalmasıdır. Partiyi zafer sarhoşluğundan çıkarıp, parçalanmış yapısını toparlamak ve birebir vakitte zedelenen prestijini tekrar kazanmak en doğal hakkıdır. Bu, adaletin de gereğidir.
‘KILIÇDAROĞLU ÇALIŞKANDI’
Şu an CHP’yi yöneten takımlar, Kılıçdaroğlu’nun “evlatlarım” dediği, onun devrinde yükselmiş isimlerdir. Lakin Kılıçdaroğlu, partiyi vaktinde daha sert ve kararlı bir formda yönetseydi, tahminen de bugün bu meseleler yaşanmazdı. Demokrasi lakin namuslu ve onurlu beşerlerle yapılacak bir uğraştır!
Kılıçdaroğlu çalışkandı; adalet yürüyüşleri, Merkez Bankası’nın, TÜİK’in kapısına dayanması, ses getiren hareketler, iktidarın tüm gücüne karşın attığı bahadır adımlar… Son cumhurbaşkanlığı seçimlerinde yüzde 48 üzere önemli bir oy oranı elde etmesi. Alevi kimliği ve tüm öteki dezavantajlı şartlara rağmen…
Bugün CHP tabanında derin bir küskünlük var. 31 Mart seçim sonuçları yüzeydeki başarıyı yansıtsa da bu aldatıcı olabilir. Evet, adayların tesiri göz gerisi edilemez, lakin asıl problem, 1994’ten beri belediyeleri yöneten Erdoğan ve şürekâsının, 2002’de başlayan ve günümüze kadar süregelen iktidarının yarattığı yorgunluktur. Bu yorgunluk, tabandaki umutları törpülemiştir. Zafere giden yolda Kılıçdaroğlu’nun ektiklerinin, emeğinin tesiri ise inkar edilemez.
‘LİDERLİK SERGİLEYEBİLİR’
Kılıçdaroğlu, muhtemel bir baskın seçimde, Erdoğan’ın karşısına İmamoğlu yahut Mansur Yavaş’ı çıkararak, onları destekleyecek bir liderlik sergileyebilir. Konsensusa dayalı bir aday belirleme süreciyle partiyi toparlayabilir. Partiyi bütünleyebilir, daha geniş açılımlı bir hareketi, mütedeyyin bölümü ve milliyetçileri, millet ittifakını, kendisine oy veren yüzde 48’i kapsayacak halde hayata geçirebilir.
Aksi takdirde, bu üç isim, şimdiden cumhurbaşkanı adaylığı için karşı karşıya gelmesi, eldeki bulgurdan da olmalarına yol açabilir. Bu ortada natürel Erdoğan’ın değirmenine su taşıyorlar. Çünkü Erdoğan, baskın bir seçime hazırlanıyor. Kaldırım taşlarını döşüyor…
CHP’nin bu tüzük kurultayını seçimli kurultaya dönüştürmesi, şimdiki politik dinamiklerle zıt düşen bir atak üzere görünebilir. Lakin bu atılıma inanan lakin bunu lisana getirmekten çekinen bir kitle olduğunu unutmamak gerekir. Kılıçdaroğlu’nun yeniden parti başkanlığına seçilmesi fikri, birçok kişi için eskiye dönüş manası taşıyor da olabilir. Lakin bu atılım tıpkı vakitte, CHP’nin erken ya da vaktinde yapılacak genel seçimde iktidar olma umudunu yeşertecektir. Tahminen de en değerlisi, Erdoğan’ın hesaplarını alt üst edecektir.
‘ÖNÜ AÇILMALI’
Kılıçdaroğlu’nun prestiji katiyetle iade edilmeli ve seçimli kurultay yapılarak Kılıçdaroğlu’nun müsabakasının önü açılmalı. Hem Türkiye için, hem CHP için… Esasen Kılıçdaroğlu’nun örgütteki ve delegedeki karşılığı onu genel başkanlığa getirecektir. Günümüz politik rüzgarlarına karşıt üzere görünse de, (belki de tam da bu yüzden) bu atak CHP’nin geleceği için en stratejik adım olabilir. Vaktin ruhu da, gerçek siyaset de bunu gerektiriyor. Vakit zaman radikal kararlar, partiyi yanlışsız yola sokmanın tek yolu olabilir.
Sürü psikolojisiyle hareket etmeye alışmış bir toplumda rüzgara karşı konuşabilmek, koşabilmek cüreti ve hakılılığa inancı gerektirir. Biz inanıyoruz. Parti tabanı da Kılıçdaroğlu’nu istiyor.
Bugüne kadar CHP’de rastgele bir misyonda bulunmamış ve Kılıçdaroğlu’yla siyaset yapmamış biri olarak, bugün Kılıçdaroğlu’nu savunma noktasındayım. İnsanların ona karşı sergilediği ihanetlere karşın, onun çabasının yanında duruyorum, zira adaletin ve dürüstlüğün sesi olmaktan vazgeçmedi. Kılıçdaroğlu’nun haklı davası, savunmaya paha.
Sadık Çelik